Seray Şahinler – Hayatın en hoş renklerini çocuklar keşfeder. Renkli dünyalarını yaptıkları fotoğraflarda en hoş renklerle anlatırlar. Hangi jenerasyondan olursak olalım heybemizde uzunluk boy fotoğraf defterleri, sağa sola karaladığımız sayfalar vardır. Günümüzde resme teşvik tahminen istenen seviyede olmasa da gayretler memnuniyet verici. Atölyeler, workshop’lar, çizgi şenlikleri, okullarda verilen yaratıcı dersler çocukların içindeki bu cevheri öne çıkarmada hayli aktif. Cumhuriyet’imizin kurucusu Mustafa Kemal Atatürk’ün çocuklara en hoş armağanı 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı’nda plastik sanatlar sayfamızı minik yetenekler için hazırladık. Ve Türk fotoğrafının sevilen ressamlarına fotoğrafla birinci tanıştıkları anı konuştuk.
‘Çocuklara sanatı sunun’
Hüsamettin Koçan: Biz Anadolu’da o denli çocuk Fazla yeteneklidir diye sıraya girmeyiz. Ama benim babam nihayet derece teşvik edici ve yenilikçi bir insandı. Beni fotoğraf yapma konusunda daima teşvik etti. Bana her türlü malzemeyi, boyayı aldı. Anneler esasen çocuk neyi gerçek buluyorsa onun yanındadır. Ben de kendi kendime hafta sonları fotoğraf yapmaya başladım. hayat mecmuası empresyonistleri veriyordu, onlardan Fazla etkilenmiştim. Oradan ilerledim. Sanat enstitüsüne girdiğimde de imla Fazla hoştu ve Fazla hoş çizimler yapıyordum. Fotoğraf yapmamı engelleyen olmadı lakin babamın dışında teşvik eden de olmadı. Sonra sanat enstitüsü mezunu oldum, Tatbiki’de eğitim gördüm. Sanat yaygınlaştırması için çocuk projeleri yapıyoruz. Çocuğun önüne neyi koyarsanız ondan etkilenir. O tarihlerde mecmualardan etkilenmeler olmuştu. Ebeveyn ve babalara çocukları şekillendirmeye kalkmayın demek isterim. Tabiata bırakın, her şeyi tabiatla paylaşın. Muhtemel mertebe sanatı paylaşın ve çocuklara bu türlü ortamlar sunun. Böylelikle kendi yollarını daha kolay bulacaklardır.
‘Çizmek bir içgüdü’
Devrim Erbil: Ben İkinci Dünya Savaşı yıllarında çocukluğumu yaşadım. O Vakit Balıkesir’deydim. Ne galeri ne müze vardı. Ne kitap ne boya vardı. İçimdeki duyarlığa kitapla ve şiirle karşılık buldum. Ortaokulda fotoğraf bilen öğretmenlerim beni keşfettiler. Ondan sonra ben resmi keşfettim. çılgın üzere fotoğraflar yapıyordum. Gece 12’ye kadar ders, sonra fotoğraf yapardım. Lisedeyken stantlar açtım. Akademi’ye gelmek ise benim için bir yazgıydı. Çizmek bir içgüdü. Çizmek insanlığın primitif periyotlardan beri vazgeçemediği bir his. Çocuklar ise her Vakit sanatın gizemini ve büyüsünü hissediyor. Sonra büyükler karışıyor, destekliyor, desteklemiyor. Çocukların İç dünyasını okumak gerek. Fotoğraf renk demektir. Ebeveyn ve babalar çocukların bu hissini önlemesinler. Duvarlar karalansın, defterler karalansın. Kafi ki onlara renkli bir iz bırakacak fırça, boya, kalem olsun. 60 yıldır sanat eğitimi yapan biri olarak bunu öneririm…
‘Beni Kayıhan Keskinok keşfetti’
Bedri Baykam: 23 Nisan Fazla hoş düşünülmüş, kurgulanmış bir bayram: Hem çocuklara demokrasinin değerini ve manasını hissettiriyor hem de gelecekten onların Mesul olduğunu direkt kendilerine hatırlatıyor. Kendimi hatırladığımdan beri fotoğraf yapıyorum. Şimdi dört-beş yaşındayken merhum Ünlü ressam ve eğitmen Kayıhan Keskinok beni keşfetmişti ve sonra akabinde Türkiye’de ve dünyada Aka ses getiren mükemmel çocuk periyodu sergilerim açıldı. Sonuçta Daimi olarak rica fotoğraf yapan çocukların Ebeveyn babaları onları daima bana getirdiler. Sabırlı onları izleyip fikirlerimi daima kendilerine ilettim, birçoğunun stantlarına de gittim. Bugün Los Angeles’ta bir görüntü çektim ve New York’ta çocuklar için fotoğraf müsabakası yapan tertibe kazananların görüntüsünü heyet lideri olarak yolladım. Amerikan Türk Bayan Dernekleri’nin Atatürk Okulu ile bir tertibiydi. Sonuçta sevgili çocuklarımızın heyecan dolu dünyalarında kendilerini Anlatım etmelerini teşvik edip onların yarınlarımızı taşıdığını keyifle kabul etmemiz lazım! Sabırla, sevgiyle ve gerçek ilgiyle!”
‘Resimlerimi saklayan anneme teşekkürler’
Kezban Arca Batıbeki: Benim bahtım; sanat ve sanatkarla dolup taşan bir konuta doğmaktı. Kalıtımsal olarak da şanslıydım sanırım. Annem DGSA mezunudur. “Tavanarası Ressamları”nın bir üyesi olan babam da fotoğraf yapardı. Sinemalarında bu yeteneğinin Fazla yararını görmüştür. Üç-dört yaşlarımda yaptığım fotoğrafları saklayan anneme teşekkür ediyorum. Böylelikle nereden başladığımı öğrenme fırsatım oldu. Resme ilgisi olduğunu ayrım ettiğinizde çocukları Özgür bırakmak gerekir. Bana çokça fotoğraf defteri ve boya aldılar, hepsi o kadar, gerisi bizatihi geldi. Ben üniversite imtihanı için bile kursa gitmeyi düşünmemiştim, yalnızca İmtihan günü okula gittim ve kazandım. Sanat Samimi gelen ve samimiyet gerektiren bir şeydir bence. Bilhassa yeni sanatta sanat eğitimi almamış birçok sanatçı var. O nedenle sanatla ilgili çocukları desteklemek gerekir. Herkes her şey olabilir lakin sanatçı olmak sanıldığı kadar kolay bir şey değil.
Yorum Yok