Evrim Altuğ- İstanbul Çağdaş (İM), ziyaretçilerine kapılarını eski adresinde lakin yeni meskeninde tekrar açtı. ‘Türkiye’nin birinci Çağdaş ve çağdaş sanat müzesi’ sıfatı ile 11 Aralık 2004’te, İstanbul Tophane’deki Antrepolar alanı, dört numaralı yapıda kurulan müze, orijinal bir dizayna kavuşmak adına izleyicileriyle âdeta gün sayıyordu. Kuruluş bu süreçte, Tepebaşı’ndaki tarihî bir Beyoğlu yapısında, Tekrar süreksiz stant ve etkinlikleriyle konaklıyordu.
Halka açılışı 4 Mayıs’ta yapılan 10 bin 500 metrekarelik Bina bu sefer, Paris’teki çağdaş sanat merkezi ve müzesi Centre Pompidou ile ABD’deki New York Whitney Amerikan Sanat Müzesi’ne emeği geçen İtalyan mimar Renzo Piano’nun kurucusu olduğu Renzo Piano Building Workshop – RPBW imzasıyla tasarlandı. Perşembe günleri Tekrar fiyatsız olan İM’in resmî açılış merasiminin ileri bir tarihe alındığı açıklandı.
Tophane’deki yeni müzenin kıssası umut Mesci küratörlüğünde “Yerin Ruhu” isimli Özel sergiyle izlenime sunuldu. Bu standa kıdemli deklanşör Cemal Emden’in binanın tekrar doğuş sürecini objektifiyle kayıt altına aldığı “Mimarinin İnşası” isimli bir fotoğraf standı refakat ediyor.
Yeni yapının fiyatsız giriş katında, kütüphaneye komşu alanda açılan “Yerin Ruhu” standı, Renzo Piano’nun referans yapıları ve ruhu üzerine kurulmuş bulunuyor. Buradaki bir görüntüde Ceneviz 1937 doğumlu ‘Maestro’ (üstat) Piano’nun verdiği söyleşide Bina ve mimarlık anlayışı üzerine kelamlarına de yer veriliyor. Piano’nun şu sözlerine dikkat çekiliyor: “Benim için Fer ve su bir yere mahsus, onun ruhunu oluşturan Yalın nitelikler – Latince Anlatım edildiği üzere, ‘Genius Loci’ (Yerin Dehası). Sanırım, her yerde sadece oraya has ögeler olur. Bunlar, maddi olmasalar bile onları kimi mimarlıkta gereç üzere kullanırız. Üstelik Boğaziçi’nde, İstanbul’da bu ruh her yerde, saklanıyor. Sanırım o ruhu arayıp bulmak gerekiyor. Bunların liman, su ve Fer olduğu aşikârdı.”
Müze ayrıyeten Olafur Eliasson’un yere has, optik sanatı kentsel mimari ve sayısal uzaya dair metafizik göndermelerle sentezleyen “Senin beklenmedik seyahatin” isimli yapıtıyla da göz dolduruyor. Eser, yapı merkezindeki merdiven boşluğunda farklı katlara yayılarak, izleyiciye dinamik bir müze tecrübesi sunuyor. Stant ve müzeye mahsus Yapıt demişken, yapıda Refik Anadol’un “Sonsuzluk Odası: İstanbul Boğazı” isimli yere has yerleştirmesi ise İstanbul Boğazı’ndaki anlık meteorolojik dönüşümle ilgili data ve temalara odaklanıyor. Yapıt, 360 derece aynalı bir odada anlık bilgileri dijital teknolojiler kullanarak işliyor; hareketli görseller yaratıyor.
Özgürlük bahçesi
Bunun gibi merhum Hüseyin B. Alptekin imzalı, 2011 tarihli, Dr. Nejat F. Eczacıbaşı Vakfı Koleksiyonu’ndan İM’ye uzun vadeli ödünç “Arzunun Yakınlığı” yerleştirmesi de İstanbul’un ‘beynelmilel’ ruhuna akustik ve hınzır bir iltifat olarak İM’de yine burun sızlatıyor, göz dolduruyor. Müzenin çevresel Faaliyet alanı ise Adrián Villar Rojas, Richard Deacon, Anselm Reyle, Yılmaz Zenger ve Selma Gürbüz ile Anthony Cragg ve Richard Wentworth’ün kattığı yapıtlarla sanatının özgürlük bahçesi hâline getiriliyor.
8 şiddetli sarsıntısı kaldırabilir
İstanbul Modern’in üç boyutlu biçimlendirilmiş alüminyum panellerle kaplı cephesiyle, günün her saati çatısında değişen güneş ışığı ve sudan gelen yansımalarla Fer ve gölge oyunları, “Yerin Ruhu”nu bize basın ön izlemesinde etraflıca açıklayan stant küratörü Mesci’nin de gündeminden çıkmıyor. Mesci, müzenin mimari kimliğini ve sergiyi şöyle özetliyor: “Temel keder, giriş katında olabildiğince şeffaf bir mimarinin oluşturulabilmesi. Yapının o denli Fazla karmaşık olmak üzere bir sıkıntısı yok. Bu biraz da, ziyaretçi odaklı olma kederi ile şekilleniyor. İkinci Temel konu, yere karşılık veren, tepemizdeki dev yansıtma havuz. Boğaz’ı bir halde binanın üstüne taşıyarak, yapının etrafıyla nasıl etkileşim kurduğunu mimari bir jest ile Anlatım etmek olarak anlatılabilir. Buradaki iki kat yüksekliğindeki kolonları da tutmak Fazla güç. Çaprazlar mümkün bir sarsıntıda denetimli bozulacak biçimde tasarlanıyor. Aka bir zelzele olduğunda, onlar çok yamulurken, Geri kalan yapıya bir şey olmuyor. Yani bina, diyelim ki bir sekiz şiddetini, Fazla rahat kaldırabiliyor.”
Yorum Yok